بازگشت
رسم و راه زندگی
مولانا عبدالکبیر فرخاری مولانا عبدالکبیر فرخاری

ونکوور کانادا

 

رسم و راه زندگی مضمون هر دین دیـــده ام               غرق دریای گنه از اهل آییـن دیـــــــــــــده ام

دین و ظلمت را به هم آمیخت تا ارباب جهل                 قلب حق صد پاره با شمشیر و زوبین دیده ام

مرد نادان تکیه بر اورنگ قدرت میزنــــــــد                 فرد دانارا همی فرتوت و غمگین دیــــــده ام

گر به بالین لحد سربرنهم آید به یـــــــــــــــاد               هر جفایی را که از کفار و مومن دیـــــــدا ام

گرچه آخوندم دهد درس نظافت روزوشــــب               صد شپش در گردن ملای چرکین دیـــــده ام

صدق گفتار ار نباشد توأم کارو عمــــــــــــل                حرف واعظ در تنور داغ سرگین دیـــــده ام

با دوشمشیر ار کشد شاه دوشمشیر ولــــــــی                قاتل اجداد خود در خورد نفرین دیــــــــده ام

موی پیری را دلیل مشق رحلت گفته انـــــــد                درسفر پا در رکاب و دست بر زین دیــده ام

همت پروازمارا بال میبخشد تـــــــــــــــــوان              راز این سرمایه در پروازشاهین دیــــــده ام

درتوان است قدرت میدان بازی زمــــــــــان                کشت ومات عرصه دربازوی فرزین دیده ام

درره وحدت همین اکنون به معیارخــــــــرد                چشم افراد هنر بگزیده رهبین دیــــــــــــده ام

وحدت ما در شرار عشق میهن پروریســـت               هرکه زین ره میرود شایان تحسین دیــــده ام

یاد ایامی که سر از یک گریبان شد بـــرون                 باغ وحدت را پرازگل های رنگین دیــــده ام

آسمان حزب اگرعاریست ازابرو غبــــــــار                هررفیق راه را چون ماه و پروین دیـــــده ام

در تلألوی علوم و رزم و پیکارو هنـــــــــر                 کشورم فارغ ز استبداد دیرین دیــــــــــده ام

در فرازست رفت وآمد ازچه ازراه خطـــــا                 راه بیرون رفتنت ازدرب کلکین دیــــــده ام

درترازوی ادب(فرخاری) میبالد به خود

کفۀ نظم سخن پربارو سنگین دیــــــده ام


November 30th, 2008


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان